Chinees-Indische restaurantcultuur is immaterieel Nederlands erfgoed

De Chinees-Indische restaurantcultuur wordt bijgeschreven in de Inventaris Immaterieel Erfgoed Nederland. Dit maakt Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland vandaag bekend. Het initiatief is afkomstig van Stichting Meer Dan Babi Pangang dat onder meer ten doel heeft om Aziatische cultuur in de breedste zin van het woord te promoten.

Aanleiding voor Stichting Meer Dan Babi Pangang is de grote terugloop in Chinees-Indische restaurants de afgelopen tien jaar (-22%) en daarmee de dreiging dat de cultuur van het Chinees-Indisch restaurant en de bijbehorende fusion gerechten (zoals bijvoorbeeld Babi Pangang) dreigen te verdwijnen uit het Nederlandse straatbeeld.

Stichting Meer Dan Babi Pangang is opgericht door In-Soo Radstake, (Zuid-Korea, voorzitter, filmproducent en cultureel ondernemer) Julie Ng (Hong Kong, secretaris, schrijver en documentaireregisseur), San Fu Maltha (Indonesië, penningmeester, filmproducent en filmdistributeur).

“Binnen de Chinees-Indische restaurantcultuur en haar gerechten komen verschillende culturen samen: de Chinese, de Indische en de Nederlandse, en komt voort uit de kruisbestuiving ertussen.”

De afgelopen anderhalf jaar hebben we hard gewerkt aan het erfgoedzorgplan waarmee we dit specifieke erfgoed willen borgen en een toekomst geven. We gaan dit onder meer doen door het ontwikkelen van een Babi Pangang 2.0, het organiseren van een Nationale Babi Pangang-dag en samen te werken met andere partijen.”, aldus de oprichters. Meer borgingsacties staan voor de toekomst op de kaart.

De indiening voor de inventaris door Stichting Meer Dan Babi Pangang werd medeondertekend door de VCHO (Vereniging Chinese-Aziatische Horeca Ondernemers, 1300 leden) en het Rotterdamse Verhalenhuis Belvédère, dat gevestigd is op Katendrecht, daar waar de eerste Chinezen aankwamen in Nederland.

Liping Lin (directeur VCHO): “De Chinees-Indische restaurantcultuur is onlosmakelijk verbonden met de geschiedenis van de Chinese gemeenschap in Nederland. Deze restaurants hebben niet alleen de basis gelegd voor de integratie en acceptatie van de Chinezen in Nederland, maar ook voor de populariteit van de huidige Chinese en Aziatische horeca.”

“Eten is een belangrijk onderdeel van de Chinese cultuur en wij zijn dan ook blij dat de unieke Chinees-Indische restaurantcultuur nu ook in Nederland de erkenning krijgt die het verdient.”

Linda Malherbe (oprichter Verhalenhuis Belvédère): “Supermooi en zeer terecht dat de Chinees-Indische restaurantverhalen, recepten en cultuur, onderdeel van het mentale geheugen van zo vele Nederlanders als immaterieel erfgoed vastgelegd, bewaard en doorgegeven gaan worden.”

Momenteel wordt door Stichting Meer Dan Babi Pangang de documentaire MEER DAN BABI PANGANG geproduceerd onder regie van Julie Ng. MEER DAN BABI PANGANG is een lange bioscoopdocumentaire van regisseur Julie Ng. De film is een zeer persoonlijke en culinaire zoektocht naar de culturele identiteit van de Chinese Nederlander waarbij de thema’s integratie, assimilatie, identiteit en discriminatie worden uitgewerkt aan de hand van – misschien wel – het bekendste gerecht van Nederland: de babi pangang.

Eerder was hier aandacht voor bij onder andere RTL Late Night , het AD, het Parool, de Telegraaf en een reportage van OPEN Rotterdam (zie hieronder).

Het Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland stelt in haar persbericht het volgende:

“Kenmerkend aan de Chinees Indische Restaurantcultuur is het samenkomen van drie culturen: de Indische, de Chinese en de Nederlandse cultuur. Vanaf het moment dat men een Chinees Indisch restaurant binnenkomt gaat men min of meer op reis.

“Binnen de Chinees-Indische restaurantcultuur en haar gerechten komen verschillende culturen samen: de Chinese, de Indische en de Nederlandse, en komt voort uit de kruisbestuiving ertussen.”

Op het platform meerdanbabipangang.nl worden kennis, doelen en borgingsacties gedeeld waarmee de beoefenaars bekendheid en bewustwording creëren.”

Bijschrijving in de Inventaris Immaterieel Erfgoed Nederland geeft aan dat een erfgoedgemeenschap zich actief en bewust inzet voor de toekomst van haar immaterieel erfgoed. Het draagt bij aan bewustzijn van het belang van dit erfgoed binnen en buiten de gemeenschap. De Inventaris Immaterieel Erfgoed Nederland is een middel om erfgoedgemeenschappen te helpen in de borging van hun erfgoed. Het gaat om immaterieel erfgoed dat in Nederland beoefend wordt.

Het Kenniscentrum Immaterieel Erfgoed Nederland geeft uitvoering aan het 2003 UNESCO Verdrag in Nederland. Een van de verplichtingen die voortvloeit uit de ondertekening van dit verdrag is het samenstellen van een inventaris van immaterieel erfgoed. In Nederland is gekozen voor een bottom-up procedure, waarvoor de erfgoedgemeenschappen zelf hun immaterieel erfgoed voordragen.